Nie wierzę, że to już prawie wrzesień. Jeszcze tak niedawno było upalnie, a dzisiaj już siedzę przed komputerem w sweterku. Czas leci do przodu nieubłaganie.  Ostatnie kilka tygodni było bardzo absorbujące – dziergałam jak szalona, by się wyrobić, i co gorsza musiałam zrobić jeden sweter jeszcze raz. Nie wiem co mnie podkusiło, by skończyć prawie cały, skoro od prawie samego początku coś mi nie pasowało. No nic, zacisnęłam zęby, sprułam wszystko i wydziergałam od nowa. Poza dzierganiem opublikowałam kilka swetrów, które zupełnie zapomniałam tutaj pokazać, oraz kilka razy odwiedziłam stolicę, a tam oczywiście Agnieszkę. Wizyty w Warszawie były bardzo spontaniczne (i tak naprawdę musiałam jechać tam w innym celu), więc było mi niezmiernie miło, że kilka dziewczyn wpadło również na plotki. Na 100% planuję kolejny wypad, zapewne w przyszłym miesiącu, ale jeszcze nie wiem dokładnie kiedy.

U nas w domu bez zmian. Ta sama ilość dzieci, ten sam mąż :-) Jedynie nieco więcej po lekarzach biegamy, bo się jakieś paskudztwo do nas przypałętało, a z paskudztwami trzeba walczyć. Oby poszło w miarę szybko i, przede wszystkim, skutecznie.

Ale wracając do nowości. Poza Seiklusem wydziergałam również kilka sweterków. Podczas fazy fascynacji tym „co by było gdybym nie zaczęła dodawać oczek na rękawy w metodzie contiguous” zrobiłam takiego oto cudaka, który nazwałam „Three Braids”.

Przedziwnie ten sweter wygląda „na plaskacza” i miałam niezły ubaw, jak rysowałam schemat do rozmiarówki (taki co w opisach w wymiarami jest) – pokraczne toto, dziwne, ale… skubaniec jest niesamowicie wygodny i zdobył moje serce tym, jak kolor ręcznie farbowanej włóczki się na nim rozkłada. Miało być inaczej, jest inaczej :-)

Na tej samej fali powstał Carly, który jakoś niedługo też powinien zostać opublikowany.

W lipcu opublikowałam jeszcze jeden sweterek, który powstał na wiosnę. Tym razem zwykły pulowerek dla dziewczynek. Musiałam się bardzo kontrolować, by nie zamieścić wcześniej zdjęć (a było trudno, bo Aga śmiga w nim ciągle). „Agyness” zrobiłam w współpracy z Dani Sunshine. To ta Dani od „Unwind Brighton” i właściwie publikacja była zaplanowana na kwiecień, lecz przygotowania nad festiwalem nie sprzyjały nam zupełnie. No, ale wreszcie jest!

Marcin zrobił mi dużo artystycznych fotek Agnieszki, ale i tak najbardziej lubię tę z jęzorem ;-)

Wojtkowi nadal robię pasiaka, który zaczęłam na wiosnę. Idzie powoli, ale nie szkodzi, bo robię rozmiar na 6 lat, więc przy tym tempie będzie akurat, jak go skończę. Grettir Marcina też leży i czeka (może kiedyś się doczeka), a ja mam ogromną ochotę zrobić sobie nowego „Snowbirda” z grafitowej aplaki. Hmmm… Właściwie to chyba wcale nie jest smutno, że lato odchodzi. Wreszcie będzie można nosić te wszystkie swetry, prawda?

P.S. Bym zapomniała. Do końca sierpnia wszystkie opisy są tańsze o 25% z kodem „goplucky”. Miłego dziergania!