Obiecywałam sobie, że będę i tutaj i tu pisać po równo i co? Kicha. Jakoś tak się życie toczy, ale już mi doby na wszystko nie wystarcza. A ja cały czas dziergam, i dla dzieci, i dla siebie.

Ferie jakoś nam przeleciały i nie zrobiliśmy właściwie nic fajnego. Wojtek znowu jakieś gile przyniósł z przedszkola, szybko przekazał je Agnieszce i co gorsza mi. Padłam jak mucha – do tej pory się twardo trzymałam i pozostałym nosy wycierałam, a tu termometr pokazał ponad 39 stopni. Łeb nawalał koszmarnie, nochal zapchany i węzły spuchnięte. Dzięki Bogu, już jest ok, ale było słabo. Jakimś cudem dałam radę skończyć kilka dziergot, które już niedługo pokażę jak należy.

Wojtek nadal w domu siedzi, bo jeszcze nie nadaje się na przedszkolne zarazki, ale wreszcie pojawiło się słońce i jakoś fajniej się zrobiło. Zresztą chyba powoli zaczyna się u nas ten czas w życiu każdego rodzeństwa kiedy owszem tłuką się na potęgę i wrzeszczą „moja!”, „nie, moje!”, ale i też bawią. Bywa zatem na serio wesoło :-D

Dziękuję bardzo za miłe słowa o patchworkach. Sprawdzają się wspaniale. Wojtek co wieczór po kąpieli przychodzi do nas na codzienną porcję przytulania i bez „kwadracików” do przykrycia się ani rusz. No i Chłop mi już powoli zrzędzi, kiedy będzie nasz :-)